Wielki Błękit

Wielki Błękit
Autor	Jennifer Donnelly
Wydawca	Zielona Sowa
Data wydania	6 maja 2015
Przekład	Dobrowolski Patryk
Tematyka	Fantasy, Syreny

Saga Ognia i Wody. Wielki Błękit - książka autorstwa Jennifer Donnelly, pierwsza część Sagi Ognia i Wody.

Opis (na odwrocie)

Porywająca opowieść przepełniona magią i mitologią, pełna przygód i niebezpieczeństw, miłości i przyjaźni. Łączy w sobie elementy klasyczne i nowoczesne. Pierwsza księga Sagi Ognia i Wody opowiada historię równie tajemniczą i nieprzeniknioną jak sam ocean.

Córko Moruadh, pięć takich znajdź,

Których odwaga nadziei da trwać.

Jedną, co niesie światło, gdy kroczy,

Jedną, co dar ma wizji proroczych.

Jedną, co nadal jeszcze nie wierzy,

Przez co wciąż ślepo nieprawdę szerzy.

Jedną o duszy z boską iskrą,

Jedną co pieśni zna wszelkich istot.

Wspólnie odnajdźcie talizmany,

Które sześcioro władców nosiło u boku.

Dziś skryte pośród morskiej piany

Po wielkiej bitwie światła i mroku.

Opis (wewnątrz)

Serafina, córka Isabelli, królowej Miromary, była wychowywana z jednym zamysłem - pewnego dnia stanie na czele najstarszej cywilizacji na świecie - cywilizacji syren. W przeddzień ceremonii Dokimi, mającej na celu ustalenie, czy syrena jest godna korony, Serafinę męczy w nocy dziwny sen ostrzegający ją przed powrotem źródła pradawnego zła. Gdy się budzi, zapomina o koszmarze, ćwiczy swą pieśń magii śpiewu i z entuzjazmem wita swą najlepszą przyjaciółkę, Neelę. Martwi się jednak zachowaniem Mahdiego, księcia koronnego Matali i zastanawia się, czy nadal coś do niej czuje i zamierza ją poślubić.

Ceremonię Dokimi, stanowiącą olśniewający pokaz potęgi i wielkości królestwa, przerywa dramatyczne wydarzenie: zabójcza strzała przeszywa Isabellę. Królestwo pogrąża się w chaosie i sprawdzają się najmroczniejsze obawy Serafiny. Teraz Sera i Neela muszą wyruszyć na misję odnalezienia zleceniodawcy morderstwa i zrobić wszystko, by nie dopuścić do wybuchu wojny miedzy krainami. Podróżując, napotkają inne bohaterskie syreny pochodzące z sześciu mórz.

Wspólnie stworzą nierozerwalną więź i jako siostry podejmą próbę rozwikłania intrygi zagrażającej istnieniu całego podwodnego świata.

Fabuła

Prolog

W wodach rumuńskiej rzeki Aluty śpiewają rzeczne czarownice. Niespokojna Baba Vrăja, przyglądając się błękitnemu kręgu ognia, rozkazała Abbadonowi wyjść z ukrycia. Płomienie uniosły się, przypominając języki węży. Jedna spośród ośmiu śpiewających czarownic, zawyła i zgięła się wpół z bólu. Vrăja powiedziała jej, aby była silna, ale tamta stwierdziła, że już nie może, jednak udało jej się wznowić pieśń. Wśród wodnych płomieni ukazał się obraz wrót pokrytych lodem. Coś za nimi się poruszyło, w odgłosie tysiąca szeptów. Potwór bez oczów spojrzał w kierunku północy, śmiejąc się. Vrăja włączyła się do śpiewu. Abbadon rozwścieczony rzucił się na ogrodzenie. Wyciągnął łapę, jakby próbując chwycić czarownicę. Ogień zgasł, a zmęczone syreny położyły się na ziemi, choć Vrăja nadal stała w miejscu kręgu, śpiewając.

Wydarzenia z prologu okazują się snem Serafiny, przygotowującej się do Dokimi, pełnej niepewności co do czekających ja prób i przyszłego męża. Nie może się natomiast doczekać, kiedy do Miromary przybędzie jej przyjaciółka Neela. Gdy opowiada matce o śnie, ta mówi, że to nic ważnego, choć w dzieciństwie principessy opowiadała, że jeśli zostaje się wezwanym przez iele, nie wolno tego zignorować, choć jak sama oznajmiła, wmawiała tak córce jedynie, aby była grzeczna. Według principessy, Isabelli w ogóle nie zależy na sprawach, które matka normalnie omawiałaby z córką, a jedynie na tym, aby ceremonia wyszła perfekcyjnie. Serafina dowiedziała się, że Matalowie dotarli bezpiecznie do Miromary, zaś jej brat Desiderio został odesłany wraz z innymi żołnierzami do zachodnich granic. Matka powiedziała jej o ataku na wioskę Acqua Bella i uprowadzeniu stamtąd ponad dwóch tysięcy jeńców. Principessa zasugerowała odłożenie Dokimi, a zamiast niej zwołanie Rady Sześciu, jednak Isabella odrzuciła propozycję. Serafina rozpaczliwie pragnąć akceptacji ze strony matki podała kolejny pomysł, a mianowicie wysłanie na zachód jeszcze jednego regimentu. Ta propozycja również została odrzucona. Z rozmowy wywiązała się kłótnia, która przerwał paź Valleria z wieściami o kolejnym ataku i prośbą o natychmiastowe przybycie reginy do prywatnej komnaty. Choć principessa chciała udać się z Isabellą, matka nie pozwoliła na to.

Zanim Serafina poszła szykować się do Dokimi usłyszała głosy. Początkowo myślała, że to któraś syrena ją woła. Jednak zrozumiała, z jest w pokoju sama. Gdy spojrzała w lustro, ujrzała vitrinę, która oznajmiła, że ktoś jeszcze przebywa wśród nich. Ujrzała Vrăję, która ją przywoływała. Czarownica krzyknęła a jej lustro potłukło się, zaś zamiast niego w tamtym miejscu wiły się węgorze, które wkrótce zanurzyły się w ciekłym srebrze. Po chwili jednak w lustrze pojawił się również ubrany na czarno terragog, który ugryzł ostatniego węgorza. Człowiek zaczął powoli wynurzać się z lustra, jednak wtedy Tavia weszła do pokoju. Choć Serafina powiedziała jej o dziwnych vitrinach, nie wyjawiła, kim dokładnie były.